Գնալով շատանում են ազերի ընդդիմադիրների թիվը կապված համաձայնագրի հետ։ Հոռետասական են մոտեցումներն ընդդիմադիրների, համոզված են, որ չեղարկվել է ազերիական անկախ ձեռքբերումներից մեկը, այն որ հետխորհրդային շրջանից հետո դուրս արվեցին օտարային երկրի զորքերը, իսկ հիմա իր ինքնիշխանությունից փաստորեն ադրբեջանը հրաժարվում է։
Դա նշանակում է, որ Ղարաբաղն հիմա էլ մեր ափում չէ ու երբ մենք ուզենանք այցելենք այնտեղ չենք կարողանա։ Մենք ընկալել ենք ռուսները ինչ արեցին Օսիայում ու Աբխազիայում։
Ո՞վ կարող է մեզ երաշխիքներ տալ, որ սա նույնը չէ։ Բաքվում դժգոհ են, որ Դադիվանքի մերձակայքում ռուսների զորքերն են, այսինքն եթե ազերիները ուզենան գյուղ պիտի հարցնեն ռուսներին, որը նշանակում է այս հաղթությունը այդքան էլ հաղթություն չէր փաստորեն։
Կամաց կամաց դժգոհությունները մեծանում են Ադրբեջանում, որովհետև գիտեն, որ Պուտինի համար պատվի խնդիր է լինելու այս համաձայնագրի բոլոր կետերը պահելը, իսկ Ալիևն էլ ուզի չուզի արդեն ստորագրել է։
