Ալ. Լապշինը հերթական անդրադարձն է կատարել արցախյան հարցին առնչվող խնդրահարույց և հաճախ արծարծվող կետին, այն է՝ ինչո՞ւ Հայաստանը չի հшրվшծում Ադրբեջանի հիմնական ֆինանսական զարկերակին՝ Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան նավթամուղին:
Մանավանդ, եթե դրա համար կա հիմնավոր պատճառ. ադրբեջանական կողմը պարբերաբար թիրախավորում է արցախյան քաղաքացիական ենթակառուցվածքները:
Կասկածից վեր է, որ խողովակաշարի վնասումը կհանգեցնի նավթի պոմպի ժամանակավոր դադարեցմանը դեպի թուրքական Ջեյհան նավահանգիստ, ինչպես նաև խողովակաշարի ճյուղով դեպի վրացական Փոթի:
Այդ դեպքում կխախտվեն Ադրբեջանի պարտավորություններն իր գործընկերների նկատմամբ, Բաքուն լուրջ նյութական վնաս կհասցնի, և, մեծ հավանականությամբ, ադրբեջանական նավթ գնող որոշ երկրներ ստիպված կլինեն շտապ գտնել մատակարարման այլ տարբերակներ:
Ադրբեջանի համար դա աղետալի հետևանքներ կունենա, բայց կրիտիկական չի լինի այդ երկրի համար: Նավթամուղի վնասումը ձեռնտու կլինի Հայաստանին և Ռուսաստանին, սակայն մեծ վնասներ կհասցնի Վրաստանին, Ադրբեջանին, Ղազախստանին, բրիտանական նավթագազային BP (British Petroleum) կորպորացիային, Statoil- ի նորվեգական նավթագազային հիմնական կոնցեռնին և այլ երկրների կազմակերպություններին:
Լապշինը հիշեցնում է, որ ժամանակին ԱՄՆ-ն պաշտպանեց Իսրայելին, թույլ չտվեց նրա հանդեպ պատժամիջոցներ կիրառել, երբ նա որոշեց նման կերպ վարվել Սուեզի ջանցքում:
Ապա բլոգերը հարցնում է, թե արդյոք Ռուսաստանը պատրա՞ստ է նման կերպ վարվել Հայաստանի հետ, եթե նա վնասի Բաքվի նավթամուղի հետ: Նա հարցին պատասխանում է հետևյալ կերպ. Ռուսաստանն այսօր, ցավոք սրտի, 1967 թ.-ի ԱՄՆ-ը չէ, ուստի նավթամուղը խոցել ոչ ոք չի շտապում:
