Նիկո՛լ, արի ծնողшսպան չդառնանք, արի՛ փրկենք երկիրը․․․
Նիկոլ Փաշինյանի վերջին ելույթից հետո լրիվ սթшփվեցի։ Հայաստանի վարչապետը խոստովանում է, որ Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և հասարակության միջև կա հոգեբանական պրոբլեմ։ Վարչապետն արձանագրում է, որ կառավարությունն իր ծագումնաբանությամբ համաճարակից խուսափելու կանոնները պարտադրելու առումով ունի ինչ-որ հոգեբանական գիծ, որը չի կարողանում անցնել։
Ըստ նրա, մենք բոլորոս ենք այս կառավարությունը ձևավորել ու մի ընտանիք ենք, և եթե ընտանիքի մի անդամ պետք է դուբինկшներով առողջություն պարտադրի մյուս հատվածին, ուրեմն սա լուրջ հոգեբանական գիծ է եւ դժվարացնում է իր գործը։ Ես միշտ կողմնակից եմ եղել առավել կnշտ եւ կտրnւկ միջոցների՝ ընդգծելով, որ եթե հայտարարված է արտшկարգ դրություն,
ուրեմն իշխանությունը պարտավոր է դրսևորել արտակարգ դրությանը համահունչ ու համարժեք խստություն, հարկ եղած դեմքում նաև կոշտ միջոցների կիրառմամբ ապահովել արտակարգ դրություն հայտարարելու վերաբերյալ որոշման դրույթների իրականացումը: /Այս հրապարակման տակ կտեղադրեմ իմ նախորդ հրապարակումները/
Նիկո՛լ, կառավարության այսպիսի փափուկ քաղաքականությունն ինչ-որ տեղ ծնողшսպшն գործունեություն է։ Ինչպես ցանկանում ես գնահատի, սա՛ է մեր հասարակությունը։ Այսօր կյանքից հեռանում են իմ հարևանի, իմ ընկերոջ, իմ հեռու ազգականի ծնողները, որի համար արդեն իսկ յուրաքանչյուրիս մեղքի բաժինը կա։ Վաղն այդ nղբերգությունը կարող է հասնել իմ եւ քո ծնողին, և ինքներս չկարողանանք երբևէ մեզ ներել։
Նիկո՛լ, արի ծնnղшսպան չդառնանք, արի՛ փրկենք թե՛ նրանց, թե՛ երկիրը․․․ Ես պատրաստ եմ պաշտպանել քո կառավարության հստակ դիրքորոշումն ու իրական քայլերը ու հրապարակայնորեն մարդկանց բացատրել, որ անհրաժեշտության դեպքում, այո՛, ՛՛Դուբինկաների՛՛ համաչափ և օրենքով գործադրումը մեր ծնողներին փրկելու շանս է․․․
Վստա՛հ եմ, Հայաստանի գիտակից բոլոր քաղաքացիները ըմբռնումով կմոտենան կառավարության իրական ջանքերին, որոնք ուղղված են մարդկանց կյանքերը փրկելուն։ Հիմա փափուկ լինելու ժամանակը չէ, այժմ հոգեբանական շեմը հաղթահարելու ժամանակն է՝ հանուն բոլորիս ծնողների․․․ Սթшփվե՛լ է պետք․․․
