Լրագրող Լիզա Ճաղարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․
1984-ին Հրանտ Մաթեւոսյանը դարձավ Գրականության ԽՍՀՄ պետական մրցանակի դափնեկիր, եւ հենց այդ ժամանակ տարածվեց հետեւյալ հեգնանքը Ռազմիկ Դավոյանի մասին. «Հրանտն իր արձակի համար պետական մրցանակի դափնեկիր դարձավ, իսկ Ռազմիկն՝ իր տան ռեմոնտի համար»։
Հա՛, հենց էդ թվականներից պարզորոշ դարձավ, որ բանաստեղծն էլ չկա (եթե էդ թվականներից Դավոյանը գեթ մեկ արժեք ունեցող բանաստեղծություն է գրել՝ աչքս մտցրեք)։
Պոետը ձեւը գտել էր ապրելու. Կենտկոմ մտնելու ու զանազան բարիքներ պոկելու ճամփան լավ սովորել էր ու հենց էդ ճամփեքին էլ կորցրեց իր տաղանդը։ Ու մինչեւ հիմա էլ էդ ճամփեքին է. որտեղից փողի հոտ է գալիս, Դավոյանն էդ կողմերում դեգերում է։
Էնպես որ՝ չարժե ախուվախ անել, թե բա՝ բանաստեղծը վա՛յ-վա՛յ էս ոնց է գահավիժել։
40 տարուց ավելի է՝ գահավիժած է, եւ ինքը դրանից հեչ վատ չի զգում։
Դուք էլ թեթեւ տարեք։
Կերած-խմածներդ էլ՝ անուշ։
Հուսով եմ, առողջ ու ժպտերես եք դիմավորել 2020-ը։
