ძაღლი უეცრად გამოვარდა გზაზე, სასოწარკვეთით ყეფდა — თითქოს ცდილობდა სატვირთო მანქანის შეჩერებას. თომასმა დროულად დაამუხრუჭა და გადმოვიდა კაბინიდან, არც კი იცოდა, რომ სულ მალე შემაძრწუნებელ საიდუმლოს წააწყდებოდა. რაც მოჰყვა, სამუდამოდ შეცვალა მისი ცხოვრება. 🐾👶💔
დილით ადრე იყო. თომასი, გრძელმარშრუტიანი მძღოლი, ყოველდღიურ გადაზიდვაზე მიდიოდა. ყველაფერი ჩვეულებრივ ჩანდა, მაგრამ გულს უცნაური შეგრძნება უღრღნიდა. იქნებ მოღრუბლული ცა იყო მიზეზი, ან უბრალოდ ის უჩვეულო სიჩუმე, რომელიც სოფლის გზას ასდევდა.
სატვირთო რბილად მიდიოდა, საბურავები ასფალტს ეფერებოდა, მინდვრები კი ორივე მხარეს ღრმად მძინარე ზღვის მსგავსად იშლებოდა.
მერე რაღაც შეირხა.
ბუჩქებიდან დიდი, შავი-თეთრი ფერის, რაფინებული ძაღლი გამოვიდა. გზის შუაგულში დადგა და გაჩერების გარეშე ყეფა დაიწყო — ხმამაღლა, დაჟინებით. არ უკან იხევდა, არ ეშინოდა.
თომასმა ინსტინქტურად დააჭირა მუხრუჭს. საბურავებმა წაიწივლა, მანქანა შეირყა — და რამდენიმე მეტრში, ძაღლამდე შეჩერდა.
გულამკერდით სუნთქავდა, როცა მანქანიდან გადმოვიდა.
— «რა გინდა, ბიჭუნავ?» — ჩურჩულით თქვა.
მაგრამ ძაღლი არ დაიხია უკან. ის სატვირთოს გარშემო გავიდა და გზის პირას რაღაც შავ საგანთან მივიდა. კვლავ ყეფდა, კუდი დაჭიმული, თვალი კი თომასზე გაჩერებული — თითქოს ეუბნებოდა: მოდი. ნახე.
დაბნეულმა და დამაფიქრებელმა თომასმა მიჰყვა.
იქ იყო შავი პლასტმასის ნაგვის ტომარა.
არაფერი განსაკუთრებული… სანამ ახლოს არ მივიდა. ძაღლი იქვე იდგა, თვალი არ მოშორებია. კვლავ გააყეფა — მკაცრად და მოკლედ.
თომასი დაიხარა და ფრთხილად გახსნა ტომარა…
და გაშეშდა.
შიგნით ახალშობილი იწვა. ბიჭუნა. პატარა, თხელ საბანში გახვეული, ძლივს სუნთქავდა, ძლივს მოძრაობდა — მაგრამ ცოცხალი იყო.
ყოყმანის გარეშე გაიხადა ქურთუკი, ფრთხილად შეახვია ბავშვი და სატვირთოსკენ გაჰქრა ტელეფონის მოსატანად.
დაუყოვნებლივ დარეკა გადაუდებელ დახმარებაზე.
— «ახალშობილი ვიპოვე… გზის პირას, პლასტმასის ტომარაში. სუნთქავს, მაგრამ სუსტია. გთხოვთ, გამოეგზავნეთ სასწრაფოდ!»
მოლოდინში ძაღლი მშვიდად დაჯდა ბავშვის გვერდით — თითქოს მისი მისია უკვე დასრულდა.
სასწრაფო დახმარება მალე მივიდა. ბავშვი წაიყვანეს და თომასს გულწრფელად მადლობა გადაუხადეს სწრაფი მოქმედებისთვის.
რამდენიმე დღეში სიმართლე გაირკვა: ახალგაზრდა ქალმა საიდუმლოდ იმშობიარა და შიშით ან სასოწარკვეთით ბავშვი გზაზე დააგდო.
მაგრამ ბედს სხვა გეგმები ჰქონდა.
ძაღლის ინსტინქტმა, რომელიც ადამიანურ სისასტიკეს გადააჭარბა, პატარა სიცოცხლე გადაარჩინა.
თომასმა ძაღლი აღარასდროს ნახა. მაგრამ ის დილა — ყეფა, შიში და ხელებში მფეთქავი პატარა სითბო — სამუდამოდ დარჩა მის გულში.
ზოგჯერ გმირობა მხოლოდ ერთ გულს და მოქმედების გამბედაობას მოითხოვს. ❤️🐾
