რას მალავდა ბებიაჩემი კარადაში, ყველაზე სიღრმეში…? რამდენიმე თხელი, ფერადი მინის ჯოხი — ნაზი, პატარა კაუჭებით, გულდასმით დამზადებული. თავიდან მეგონა, რომ რაღაც უცნაური დეკორაციები იყო, ან ძველი კოქტეილის ჩხირები. მაგრამ როცა ბაბუაჩემის ძმამ სიმართლე გამიმხილა, მივხვდი — ეს უბრალოდ ძველი ნივთი არ იყო… ეს იყო დაგვიწყებული ემოცია, მინის შიგნით ჩასმული. 🕰️🌷
ბებიას კარადა ყოველთვის საიდუმლოებების საგანძური იყო. როცა ცდილობდი რაღაც დაგელაგებინა ან გადაგეწყო, აუცილებლად რაღაც მოულოდნეულს გადაეყრებოდი. მაგრამ ამჯერად — როცა ძველი ჩაიდნის უკან ხელი გავიყავი და პატარა ყუთი გამოვიღე — არ ვიცოდი, რომ მთელი სამყარო გაიხსნებოდა ჩემთვის.
შიგნით იყო უცნაური, წვრილი საგნები. პირველად მეგონა, რომ ეს ფერადი პლასტმასის ჩხირები იყო — კაუჭებით. ან იქნებ ძველი საახალწლო მოსართავი? მაგრამ როგორც კი ერთს ხელი მოვკიდე, მივხვდი — ისინი მინისგან იყო. მსუბუქი. მტვრევადი. და საოცრად ლამაზი. ნაზი ზოლები გადიოდა მათში — გამჭვირვალე ფერებში: ნარინჯისფერი, ყვითელი, მწვანე…
თითოეულს ჰქონდა ელეგანტური ფორმა: წვრილი, გვერდზე პატარა კაუჭით. წინა მხრიდან თითქოს პატარა ბოთლებს ჰგავდნენ. მაგრამ რისთვის იყო ისინი? ხელში მეჭირა და გაკვირვებული ვიყავი. 🤔
დავრეკე ბაბუაჩემის ძმასთან. უკვე 80 წელს არის გადაცილებული, მაგრამ მის ხმაში მაინც ახალგაზრდული ცეცხლი იგრძნობა. მომისმინა, გაიცინა და მითხრა: „ოო, ჩემო ბიჭო — არ იცი ეს რა არის? ეგ ჯიბის პატარა ვაზებია! ბუტონიერისთვის!”
და ამ მომენტში ყველაფერი გაირკვა.
შიგნით წყლის რამდენიმე წვეთს ასხამდი და ნამდვილ ყვავილს დებდი. შემდეგ ეს მინის ვაზა სამოსის წინა ჯიბეში იდებოდა. არა როგორც უბრალო დეკორაცია — არამედ როგორც გულისხმიერი, რომანტიკული ჟესტი. ✨🌷
მითხრა, როგორ ემზადებოდნენ კაცები შეხვედრებისთვისა და განსაკუთრებული მოვლენებისთვის. ქორწილისთვის — თეთრი მიხაკი. რომანტიკული საღამოსთვის — ვარდი. თეატრისთვის — იშვიათი ორქიდეა. თითოეულ ყვავილს თავისი ენა ჰქონდა. სიტყვები საჭირო აღარ იყო — ყვავილი თავად ამბობდა ყველაფერს.
პაუზის შემდეგ დაამატა: „იცი, მაშინ ტანსაცმელი უბრალოდ ტანსაცმელი არ იყო. ის იყო შენი სულის გარეთა გამოხატულება. ეს პატარა ვაზები კი — გულის კარიბჭე.”
ამ სიტყვებმა ჩემში რაღაც შეცვალა.
დღეს, როცა დრო გარბის და ეკრანები ყველაფერს ეუფლება, მარტივია დაგავიწყდეს უბრალო ჟესტების სილამაზე. მაგრამ ეს მინის პატარა ვაზები — ასეთი მტვრევადები — ატარებენ რაღაც დროულს. სიყვარულს. ზრუნვას. ყურადღებას. ისინი უბრალოდ საგნები არაა — ისინი მოგონებებია, სხვა სამყაროდან.
ახლა ჩემი თაროზე დგანან — როგორც სიმბოლოები. თითოეული — მოგონება. ჩურჩული იმ დროიდან, როცა ხალხი სილამაზეს ყველაზე პატარა დეტალებში ხედავდა.
ხშირად მსურს იმ სამყაროში დაბრუნება. არა სამუდამოდ, უბრალოდ წამით — რომ თბილი ნაწილი მოვიტანო ჩვენს აჩქარებულ დროში.
შეიძლება ერთ დღეს, როცა კოსტიუმს ჩავიცვამ, ერთ-ერთი ვაზა ჯიბეში ჩავიდო. უბრალოდ ასე. სილამაზისთვის.
რადგან როცა სილამაზეს ვუფრთხილდებით — თუნდაც უმცირეს დეტალში — ცოტა უფრო ადამიანურები ვხდებით. ❤️
