🌙 მშვიდი ღამე ტრაგედიად იქცა, როდესაც პოლიციელი ელენა ავარიის ადგილას გამოიძახეს — და იქვე ცნო მსხვერპლი. დამტვრეულ სარკეზე ჩამოკიდებული პატარა ჯვარი მის გონებაში ძველი ტკივილი გააცოცხლა. რუტინული საქმე მოულოდნელად ემოციურ რეალობად იქცა, რომელიც ელენას აიძულებდა ენახა — რას ნიშნავს ადამიანური ფასი ფორმის მიღმა. 💔🚓
👮♀️ ელენა ჯერ კიდევ ვერ იყო სრულად მოღონიერებული გუშინდელი ოთხსაათიანი მორიგეობის შემდეგ, როდესაც ტელეფონმა დარეკა. ეს იყო საგზაო პოლიცია. მაშინვე იგრძნო, რომ ღამე მშვიდობიანი არ იქნებოდა. ოც წუთში უკვე ადგილზე იყო — გარშემორტყმული იყო ციმციმა შუქებით და ქაოსით. მუხრუჭების წივილ-წიკინი და რკინის დამტვრევის ხმა ჯერ კიდევ ჰაერში ტრიალებდა. 🚨💥
🚗 სცენა შემზარავი იყო. ვერცხლისფერი მანქანა თითქოს შტორმს გაეტანა ხეზე; უზარმაზარი ლოდი მძღოლის მხარეს ჩასცემოდა. გზაზე ქვის ნამტვრევები იყო მიმოფანტული, გვერდით კი ახალგაზრდა მაშველი იდგა, ინსტრუმენტებით ხელში. ელენა მიუახლოვდა, მაგრამ რაღაც უცნაურმა მიიპყრო მისი ყურადღება — პატარა ჯვარი, ჩამოკიდებული გვერდითა სარკეზე, გატეხილი, მაგრამ მაინც ადგილზე. ✝️😢
💭 «რატომ ის და რატომ ახლა?» გაიფიქრა მან. როცა ამ საქმეს იწყებდა, წარმოდგენაც არ ჰქონდა, როგორი ემოციური დატვირთვა ექნებოდა. მაგრამ დღეს განსხვავებული იყო. მძღოლი იცნო. სულ რამდენიმე დღის წინ გააჩერა — მცირედი დარღვევისთვის. მხოლოდ ხუთი წუთით ესაუბრნენ, მაგრამ მამაკაცი გაუღიმა და მადლობა გადაუხადა მისი პროფესიონალიზმისთვის. 🙏
ელენა მივიდა დამტვრეული ფანჯარასთან, სადაც მაშველები ცდილობდნენ რკინის გადახსნას. დაინახა მძღოლის ხელი — რამდენიმე დღის წინ სიცოცხლით სავსე, ახლა უძრავი. თვალები დახუჭა, ღრმად ჩაისუნთქა და თავი მოიკრიბა. ეს პროფესია მხოლოდ ფიზიკური ძალის კი არა, გულით გადატანის გამოცდაა.
⚰️ როცა საბოლოოდ გამოიტანეს სხეული, ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია. ცრემლი არ მოსვლია. მხოლოდ ჩუმი და ღრმა შეგრძნება დარჩა — ყოველი დაკარგვა უსამართლობაა. მაგრამ იცოდა მისი მისია — არ შეეგუოს გულგრილობას. ❤️🩹
