რა მოხდება, თუ ერთი არასწორი მოსახვევი ტრაგედიის ზღვარზე მიგიყვანს? შედი ვარსკვლავის ბოლო მგზავრობის შემზარავ გადმოცემაში — უცნობის თვალით დანახული, რომელმაც ბედი ნელ-ნელა დანაწევრებულად იხილა. ეს უბრალოდ ავარია არ არის. ეს ბინდში ჩაწერილი მოჩვენებითი მოგონებაა. 🌫️🌒
არ მქონდა იმ გზაზე ყოფნის გეგმა. ბოლო წამზე შეცვლილი მარშრუტი მცდარი მობრუნების შემდეგ და აი ასე აღმოვჩნდი ნისლში გახვეული მონაკვეთის პირას — მზის ჩასვლა იშლებოდა ჰორიზონტზე თბილ პურზე დადნარ თაფლივით 🍯🌄. ფიქრები გამიფანტა საბურავების რბილმა ხმაურმა და რუტინის დამამშვიდებელმა გრძნობამ. სწორედ მაშინ შევნიშნე ვერცხლისფერი სედანი — ქალი მარტო იჯდა შიგნით, სახე ნაზად ეფინებოდა მზის ნარინჯისფერი შუქით.
მშვიდად ჩანდა, თითქოს მუსიკაში ჩაძირული იყო და წარმოდგენაც არ ჰქონდა, რა სასტიკი მობრუნება ელოდა ამ ღამეს.
უეცრად ქაოსმა დაარღვია სიჩუმე. აფეთქების ხმაური 💥, მუხრუჭების გაბმული ჭრჭიალი, შემდეგ კი ლითონისა და სინათლის სასტიკი ბალეტი. ყველაფერი ნელმოქმედ სიზმარს ჰგავდა — სამი მანქანა, არასწორად გამოთვლილი მოხვევა, ძალადობრივი ავარია, რომელმაც ძვლებში გამოიარა. მინის ნამსხვრევები გზაზე ვარსკვლავებივით გაბრწყინდა 🌌🔪.
ემას მანქანამ ყველაზე მძიმედ მიიღო დარტყმა. დავინახე, როგორ გაისროლა საჭესთან — სხეული ბოჭკოსავით გავარდნილიყო. მისი კივილი არ იყო ხმამაღალი, მაგრამ ისე ჩამივარდა გულში, როგორც ჩურჩულში ჩახვეული მეხი 💔.
გავაჩერე მანქანა, გულით ყელში. სხვებმაც გაჩერდნენ. მივუახლოვდით — ფრთხილად, უმწეოდ. მისი ფანჯარა ჩამსხვრეული იყო. ცივი ქარი თმაში ეჯიბნებოდა. არ იძროდა, მაგრამ თვალები… თვალები ჯერ კიდევ ცოცხლობდა, თითქოს სადღაც ამქვეყნიურსა და იმქვეყნიურს შორის იყო 🕊️🌫️.
მომესმა ზურგს უკან ჩურჩულები. ვიღაც პოლიციას რეკავდა. ვიღაცამ ჩუმად თქვა: «ეს ხომ ემაა… მსახიობი…» და უახლოესი რადიოდან გაისმა ნაცნობი ფრაზა: «ეს დამანგრეველი ტრაგედიაა. საყვარელი ვარსკვლავი დღეს დილით დაგვტოვა…»
მაგრამ ის ჯერ კიდევ აქ იყო. სუნთქავდა. ძლივს.
და იმ წამს, დრო თითქოს გაჩერდა — არა მხოლოდ მისთვის, არამედ ყველასთვის, ვინც იმ დღეს იქ ვიდექით და ბედისწერის გადაწერის მოწმე გავხდით. ✨🚑
