რაც ჩვეულებრივ მეზობლურ ვიზიტად დაიწყო, თვალსაჩინო აღმოჩენად გადაიქცა. კლერის გაყინული კოვზი უბრალოდ უცნაური ჩვევა არ არის — ის ნამდვილ აღმოჩენას წარმოადგენს სილამაზის, ჯანმრთელობისა და საოჯახო საქმეების თვალსაზრისით. გაინტერესებს? მალე აღმოაჩენ ხრიკებს, რომელთა შესახებაც აქამდე არავინ გითხრა… ❄️👀
უბრალოდ შაქრის სათხოვნელად მივედი მეზობელ კლერთან, მაგრამ რაღაც უჩვეულოს წავაწყდი. მან გახსნა საყინულე, და იქ — გაყინული ბარდისა და ლაზანიას ნარჩენებთან ერთად — ვერცხლის კოვზი იდო, თითქოს ძველი რიტუალის დავიწყებული ნაწილი ყოფილიყო.
„რატომ გაქვს კოვზი საყინულეში?“ – ვკითხე სიცილით.
კლერმა მისტიკური ღიმილით მიპასუხა: „აჰ, ეგ? ცვლის ცხოვრებას. გინდა, საიდუმლო გაგიმხილო?“
თავი დავუქნიე, ვერც კი ვხვდებოდი, რომ სრულიად ახალ სამყაროში შევდიოდი.
ის დამსვა მის მყუდრო სამზარეულოში, გვირილას ჩაი დამასხა და დაიწყო საიდუმლოებების გახსნა — ისეთი ამბები, რომლებიც აქამდე მეგონა, მხოლოდ ბლოგებსა თუ სილამაზის ჟურნალებში არსებობდა.
მან აიღო გაყინული კოვზი და ნაზად დამადო შუბლზე. „თავი გტკივა?“ — მკითხა. ვერც კი მივხვდი, რამდენად დაძაბული ვიყავი, სანამ ცივი შეხება არ მომადუნა. „მაგიის მსგავსია“, — ჩუმად ჩურჩულებდა.
შემდეგ მომიყვა, როგორ უყვარს გვიანობამდე სერიალების ყურება ან კითხვა და დილით შეშუპებული თვალებით იღვიძებს. „აი ეს,“ — თქვა კოვზის შლით, — „ჩემი დილის სასწაულია.“ ერთი წუთი თითოეულ ქუთუთოზე — და მისი თვალები ლამის ათსაათიანი ძილივით გამოიყურება.
ბოლო მომენტში, როცა უკვე მინდოდა ეს ხრიკად ჩამეთვალა, მან აიღო ცხელი ჩაი და გაყინული კოვზი ჩააგდო. წამებში ჩაი სასიამოვნოდ თბილი გახდა. „აღარ ვუცდი საუკუნეებით“, — გაიღიმა.
მაგრამ ყველაზე უცნაური ბოლოს მოხდა. კლერმა მაჩვენა კაბა, რომელზეც საღეჭი რეზინის ლაქა იყო. „ბავშვები“, — ამოიოხრა. შემდეგ მშვიდად დაადო გაყინული კოვზი ლაქას. რამდენიმე წუთში რეზინი გამაგრდა და იოლად მოცილდა — არც დაზიანება, არც ქაოსი.
იმ ღამით მხოლოდ შაქარი არ წამოვიღე. წამოვიღე ახალი პატივისცემა გაყინული ჭურჭლის მიმართ.
ახლა ჩემს საყინულეშიც დევს კოვზი. იმიტომ რომ ხანდახან, ყველაზე პატარა რამეც კი უდიდეს საიდუმლოს მალავს.
