როდესაც ცეცხლმა მისი ძმის სამყარო შთანთქა, 13 წლის ეთანმა არ დაიბნა—ის პირდაპირ ალში შევარდა. მაგრამ რაც ხსნის შემდეგ მოხდა, ისტორიაა, რომელსაც იშვიათად ვინმე გაიგებს. ეს მხოლოდ გადარჩენაზე არაა. ესაა ჩუმ იარებზე, უთქმელ სიმამაცეზე და გმირზე, ვინც შიშს კი არა, სიყვარულს აირჩია.🔥 აღმოაჩინე სიმამაცის უთქმელი მხარე.
არავინ საუბრობს იმებზე, ვინც ცეცხლში გადაეშვება — არა დიდებისთვის, არა ქებისთვის, არამედ იმიტომ, რომ სხვაგვარად უბრალოდ არ შეუძლიათ. ითან ადამსი ასეთი ბიჭი იყო. მხოლოდ თოთხმეტი წლის.
ეს ჩვეულებრივი დღე იყო. მზე ხეების ფოთლებს შორის ენთო, ხოლო მისი პატარა ძმის — მაიკლის — სიცილი ეზოდან ისმოდა. ითანი შორიდან უყურებდა, უბრძოლველად იღიმოდა. შემდეგ — წკაპი. ნაპერწკალი. რაღაცის დაწვის სუნი. და უცებ სიცილი ყვირილში გადაიზარდა. ხის სახლი ცეცხლში იყო. სამყარო შეიცვალა. 🌫️🔥
ითანი არ დაფიქრებულა. მისი სხეული დაიძრა მანამ, სანამ გონება გაიგებდა რა ხდებოდა. შიშველი ფეხებით გეზი ცეცხლისკენ აიღო — თითქოს შიში არ არსებობდა. კვამლი თვალებს უღრღნიდა, მაგრამ მაიკლის ხმა მკერდში უეცრად აუჩქარდა. ის იპოვა, კომბალში მოქცეული, ცოცხალ კოშმარში ჩაჭედილი.
მიეჭრა. ერთი მოძრაობა — მეტი არაფერი. და მერე გაიქცა. იმ უკანასკნელი ამოსუნთქვით, ცეცხლით გაწამებული კანით. ხის სახლი დაინგრა იმ წამს, როდესაც ისინი გარეთ გამოვიდნენ. იმ დღეს ითანმა ბავშვობის ნაწილი დაკარგა, მაგრამ გადაარჩინა ყველაზე მთავარი 💔.
არავინ საუბრობდა მასზე. ყურადღება მაიკლზე გადაერთო — და სამართლიანად. მაგრამ ითანი თავისვე ნაწიბურებს ატარებდა. უხილავებს. დანაშაულის შეგრძნება. კოშმარები. შიში, რომ ის საკმარისად სწრაფი არ იყო.
წლები ჩრდილში გაატარა — თითოეულ ოპერაციაში, თითოეულ გატეხილ სარკესთან მაიკლს გვერდით ედგა. სანამ არ დადგა დღე, როცა მაიკლი სცენაზე ავიდა. მაშინ მიხვდა ითანი — ცეცხლმა ისინი სამუდამოდ დააკავშირა. მაგრამ სიყვარული… სიყვარულმა ორივე გადაარჩინა 🔥.
