Բարության մթնոլորտն իսկապես լի էր մեր քաղաքում։ Ժամանակն ասես այն միակ գործոնն է, որի առջև անզոր ենք բոլորս։ Այդ ամենից ասես ամենակարևոր բանը, որ մնում է մեզ համար հենց թանկ հուշերն են, որոնք դառնում են մեր ամենից հետաքրքիր մտածմուքններից մեկը։
Նույն այդ հուշերն էլ իհարկե կապված են նաև մեր սիրելի քաղաքի՝ Երևանի հետ։ Լինելով տարբեր սերունդների ներկայացուցիչներ ասես շատերն են հասցրել տեսնել և վայելել նրա նախկին տեսքն ու գեղեցկությւնը, իսկ շատ այլ սերունդներ էլ շարունակում են վայելել հենց մեր օրերում։
Կան իհարկե որոշակի տարբերություններ հնի և նորի միջև։ Կոլորիտ, որն իսկապես փոփոխությունների է հասցրել ենթարկվել։ Շատ երևույթներ անգամ շարունակում են գնալ նոր փոփոխությունների։
Թերթի կրպակների առջև եղած հերթերից մինչ այգիներում պապիկների շախմատ խաղալը ասես բավական նկատելի կերպով փոփոխվել է։
Մեր օրերում կարծես թե թերթ ասվածն անգամ այլևս ակտուալ չէ, քանի որ ամեն բան սկսել է նորամուծությունների տեսքով փոխարինվել։
Մեր քաղաքն էլ թերևս իր մեջ հենց այդպիսի փոփոխությունների է մինչ օրս շարունակում գնալ և այս լուսանկարում պատկերված Սյուրպրիզ անունը կրող կարուսելն էլ ասես ասես այն ժամանակների ահամր շատերի ուրախությունն էր։
Երեխաների շատ սիրված վայրը, որում շտապում էին գնալ և միշտ վայելել այդ զգացողությունը։
