Հարսանեկան արարողությունն ասես նախկին ժամանակներում բավական լուրջ մի արարողակարգ էր, որը զուր չէ ասված, որ շուրջ յոթ օր և յոթ գիշեր տևում էր։
Մեր օերրսում իահրեկե որոշակի փոփոխություններ են նաև հասցրել առանձնակի կերպով աչքի ընկնել, քանի որ հարսանիքներն այժմ մի քանի ժամ են լինում և այն էլ՝ պարտադիր հարսանյաց համապատասխան սրահներում։
Սակայն համեմատականներ տանելով պարզապես նախկինի և ներկայի միջև հնարավոր չէ չնկատել այն ահռելի տարբերությունները, որոնք իսկապես եղել են մինչ այժմ։
Տղայի կողմն իր հարազատներվ հանդերձ մինչ գնում էր աղջկա ետևից այդ ընթացքում անգամ փողոցներում մեքենաների վանկարկումից ողջ հայությունն էր շտապում դուրս վազել՝ տեսնելու համար թե այդ ինչ է կատարվում և վերջապես ով է պսակադրվում։
Այո, այն ժամանակներում իսկապես մեկը մյուսին գիտեին, և շատ լավ ճանաչում էին ու մյուսի ուրախությունն համարում էին նաև հենց իրենցը։
Մերօրյա պսակադրությունները, սակայն փոքր ինչ ճոխությունների ետևից ընկնող մի երևույթ են դարձել և մեկը մյուսին ցույց տալու, թե որքան թանկ ծառայություններից են իրենք օգտվում, խնջույքին ով ինչ հագուստվ էր, ինչ արժեքի դիմահարդարմամբ և իհարկե անվերջ կարելի է թվել այս շարքը։
Սակայն այն ժամանակենրի ամենից մոդայիկ հագուստներն ասես մեր օրերում ևս դառնում են նորաձև։
Կարմիր մեքենայով հարսի ետևից գնալն միայն հեատքրքիր էր և սկեսուրի կողմից հարսին դիմավորելու արարողակարգն է՛լ առավել քան հետաքրքիր։
