Հին Երևանն ասես մեր քաղաքի այն ժամանակահատվածն էր ընդգրկում, երբ շատերի ծնողներն էին ապրում այդ գեղեցիկ ժամանակները։
Չնայած այն հանգամանքին, որ մեր օրերում շատ բաներ են փոփոխությունների ենթարկվել և ժամանակակից նորմերին համապատասխան կերպով առավել քան գեղեցկացել, սակայն մի բան իսկապես պակաս է։
Այն նախկին անկեղծ մթնոլորտն ու մյուսի ուրախությամբ ևս երջանկացող մեր քաղաքացին, ով այժմ ասես թե այնքան էլ երջանիկ վիճակում չէ։
Առօրյան և կենցաղն ասես արել են էնպես, որպեսզի յուրաքանչյուր ոք իր խնդիրներով միայն սահմանափակվի և նրան այլևս չհետաքրքիր իր կողքին ապրող մեկի վիճակը։
Թերևս մարդկային այս արժեքների վերականգման համար ևս կարելի է բավական շատ աշխատել և յուրաքանչյուրս իհարկե մեր անելիքն ունենք այդ կապակցությամբ։
Սակայն քաղաքն ասես նույն այն իր ջերմությունն ունի ինչպիսին է եղել նաև նախկինում։ Այժմ պարզապես նա ևս ժամանակին համընթաց է սկսել շարժվել առաջ՝ տարբեր կառավարական համակարգերի ժամանակաշրջանում կրելով տարբեր փոփոխություններ։
