Ուղիղ երկու տարի առաջ էր, ինչ չարաբաստիկ պատերազմն իր անակնկալ կերպով եկավ և փոխեց մեզանից ամենքի կյանքը։
Սկզբում իհարկե ոչ ոքի մտքով անգամ չէր էլ անցնում, թե ինչ կարող է կատարվել։ Հազարավոր երիտասարդ տղաներ իրենց ամենից թանկը՝ սեփական կյանքը նվիրեցին հանուն հայրենիքի խաղաղության և հանուն ապագա սերունդների պահպանման։
Ցավն իրենց սրտում կրող հազարավոր ծնողների համար ասես հիմնական տունն էդպես էլ դարձավ Եռաբլուրը։ Այսօր կարծես այն այլ տեսք է ստացել։ Շատերն իրենց օրվա մեծ մասն անցկացնում են հենց էնտեղ։ Ծնողներ, որոնք միայն քնելուց են տուն գալիս։
Շատ հերոսածին մայրեր գնալով առաջ կրկին անգամ ծնեցին հերոս որդիներ և նրանց անվանակոչեցին հենց կորցրած որդիների անուններով։ Այսօր հենց նորածիններին գրկներում պահած են այցելում որդիների շիրիմներին։
Երկրորդ կյանքը, որով կրկին անգամ յուրաքանչյուրն իր որդուն են դարձյալ պատկերացնում։
Այսօր էլ թերևս թշնամին շարունակում է ապօրինաբար իր ոճրագործություններն կատարել։ Այժմ մնում է միայն հավերժ փառք տալ մեր հերոսներին և նրանց հիշատակը վառ պահել։
