Այսօր մեր սիրելի և ժողովրդական վաստակավոր երգչուհի Օֆելյա Համբարձումյանի հիշատակի օրն է։
Մեծն աշուղի տված ավանդն մեր մշակութային կյանքի կայունացման և իհարկե զարգացած լինելու համար ինչ խոսք, անմնացորդ է եղել։
Վերջինիս պարզապես անունն անգամ բավական է, որպեսզի մեր ժողովուրդը մեծարի նրան և մշտապես հիանա իր կատարումներով։
Հիշեցնենք, որ Օֆելյա Համբարձումյանը սովորելով և ավարտելով Ռ․ Մելիքյանի անունն կրող երաժշտական ուսումնարանը հրավիրվեց ռադիոյում Ժողովրդական նվագարաններից մեկի անսամբլ, ներակյանալով ևս Արամ Մերանգուլյանի ղեկավարած անսամբլներում՝ հնչեցնելով ազգային , աշուղական երգերից, սեփական ավանդն ունենալով կոմպոզիտրական երգերի ստեղծմանը և տարածմանն։
1944-ից նա դարձավ տեղի Հեռուստատեսության և ռադիոյի ժողովրդական գործիքի անսամբլեայի մեներգչուհին։
Երգեցողությունը առանձնանացել է միշտ իր խորագին արտահայտչական ձևերով , ազգայինն դրսևորող յուրովի երանգավորումներով։
Երգացանկը ընդգրկվում է հիմնական մասով մեր ժողովրդականին, գուսանականին և աշուղականին առնչվող , և իհարկե հետաքրքրական երգերով։
Նրա ստեղծագործություններից շատերի մեջն առաջնային դեր են ունեցել Սայաթ-Նովայի ստեղծագործություններն՝ «Ես կանչում եմ լալային», «Չկա քիզի նման» և այլ կատարումները։