Դ․ Ամալյան․ առհասարակ իմ աշխարհի վրա ապրելու կոնցեպտն շնորհակալությունն ու ներողությունն է։ Դա ապրելու լավագույն կերպն և ուժի ծնունդն է։ Ես հասցեագրում եմ իմ ներողությունն կոնկրետ տղերքին, ովքեր կյանքն լքեցին հանուն ապրելու։ Սա էնպես չի առաջին անգամ եմ տեսնում, էս 25տարվա ընթացքում անընդհատ ապրումների մեջ էի։
Ավելի շոշափելիորեն սկսեցի զգալ էդ ամենը։ Եռաբլուրն ինձ համար միշտ էլ հոգու բնակավայր է եղել, բայց հիմա գիտեք ինչ հետ եմհամեմատում, երբ ցրտի մեջ տաք անկյուն ես գտնում։ Որդուս հետ առավել շատ միշտ լռելով եմ խոսել։ Հիմա շատ եմ զրուցում։ Ես հոգեհանգիստին վատացա ու լսեցի Վարդանի ձայնը, ինք ինձ հետ խոսեց։
Հավաքեց ինձ։ Ինձ ասաց պապ ինձ խփողը խփնվեց, բայց էստեղ ընկերներ ենք։
Շատ կենցաղային ձայնը լսեցի ու իր հետ զրուցեցի։ Վարդանի պատմվածքներն են դուրս գալու, որը գրել է 19կյանք։
