Ռեգինե Պրազյանը գրում է. «Դավաճան» բառը անմեղ մարդկանց վերագրող այս տիկինը վստահ եմ, որ կոգնիտիվ խանգարում ունի։ Հիշողության հետ կապված լուրջ խնդիրներ ունեցող անձը կարող է միայն մոռանալ սեփական դավաճանությունը սեփական հոր հանդեպ։
Հիվանդ և անօգնական հայրիկիդ Փաշինյանը չէր 4 պատերի մեջ անտեր թողել, Պեպելյան Քրիստինե։ Հայրդ երբ մահացավ, հարևաններն էին գտել, իսկ դու հայտնվեցիր միայն հորդ բնակարանը քեզանով անելու ժամանակ։ Դե հիմա ասա, արդյո՞ք քո արարքը դավաճանական չէր քեզ կյանք պարգևած անձի հանդեպ։
Թե՞ քո և նմաններիդ համար դավաճանությունը դա ձեզ լափից կտրելն է։ Երևի քրեական հեղինակություն ունեցող Վստրեչի Ապերը ալիմենտը լավ չի վճարում և դրա համար ես Միշիկի հրահանգները կատարում գրոշների դիմաց։
Որդուդ այտերը հենց այս պահին համբուրիր ու խնդրիր, որ մեծանա հանկարծ քեզ չդավաճանի ինչպես դու հորդ դավաճանեցիր։ Թե չէ ուրիշների դարդով ես տապակված սեփական դարդերդ թողած։ Նկարն էլ պայուսակ բռնողիցդ քյար մնաց։
Դե էն երգչուհուց, որ համ պատգամավորի աղջիկ էր համ քեզ ու նմաններիդ պայուսակ բռնող, ու մի կերպ իր նման անտաղանդին էլ երգչիստուհի սարքեցիք, իսկ հետո հենց մարդ դարձավ սկսեց մութ անձնականիցդ պատմել ու նկարներով կիսվել բոլոր նրանց հետ, ովքեր ռիսկ կանեին իր ներկայությամբ քո հասցեին գովեստի խոսքեր հնչեցնել։
Ինքն էլ երևի դավաճան չի։ Դուք բոլորդ միմյանց դավաճանեք ու ուրիշին անվանեք դավաճան։ Այդ եք դուք։ Դա է ձեր իրական պատկերը։ Հասարակ պնակալեզներիդ իրական պատկերը»
