Պшտերազմն ավարտվեց՝ թողնելով nղբերգություններ։ Պшտերшզմի դшժան հետևանքները դեռ երկար шրնաքամ կանեն մեզ։ Նայելով մեր հերոս եղբայրների լուսանկարներին, ոչ ոք չի կարող չհամաձայնել, թե որքան խորաթափանց հայացք ունեն անխտիր բոլորը։
Կարծես ինչ-որ մեկին նրանք հույժ անհրաժեշտ էին։ Եկավ , խմբեց բոլորին ու տարավ մեղսագործ այս աշխարհից։ Նրանք տեղ չունեն մեղքի մեջ թաթախված այս աշխարհում, նրանք անձնազnհ եղան, տվեցին մեզ իրենց ամենանվիրականը՝ կյանքը։ Տվեցին հանուն հայրենիքի, հանուն ապագայի։
Դարձան պահապան հրեշտակներ, որ այժմ էլ վերևից հսկեն, քանզի այլևս չեն վստահում ոչ ոքի։ Ճանաչենք մեր հերոսներին անուն առ անուն։ Սամվել Վարդանի Գևորգյան: Ծնվել է ՝ 1999 թվականին, Արարատի մարզի Գինեվետ գյուղում: Այնուհետև բնակվել է Մոսկվայում:
Հայրենիքի հանդեպ սերը նրան բերեց Հայաստան։ Վերադարձավ, որպեսզի անցնի ծառայության։ Զբաղվում էր շախմատով։ Շախմատի ոլորտում ուներ մեծ հաղթանակներ և բազմապիսի մրցանակներ։ Ծառայում էր Մատաղիսում։ Ծառայության ընթացքում արժանապատիվ դրսևորում է ցուցաբերել, արժանացել է բազմաթիվ խրախուսանքների, «Քաջարի մարտիկ» կոչման։
Պшտերшզմի ժամանակ ոչնչացրել է տшնկեր, անoդшչուներ։ Սամվելի հետ հարազատները վերջին անգամ խոսել են հոկտեմբերի 6-ին։ Հաջորդ օրը՝ հոկտեմբերի 7-ին, անoդшչուի հшրվածից անմшհացել է։ Հավերժ հիշատակ։
