Ակտիվիստ Մանուել Մանուկյանն անդրադարձ է կատարել․ «Կա մի ստոր տեսակ, որը մինչև չտեսնի բո մբերի պա յթյունը Երևան քաղաքի մեջ, մինչև չզգա այդ վախը, չի սթափվի, դա այն նույն 1915 թվականի ստոր տեսակից է, որին ասում էին՝ թուրքը սպա նելու ա, չէին հավատում, չհավատացին այնքան, մինչև երեխաներին աչքների առաջ մոր թեցին։
Հիմա այդ ստոր տեսակի պատճառով, չպիտի թույլ տանք անմեղ մարդիկ տուժեն, պիտի դրանց վրա թքենք և առաջ շարժվենք։ Այս անգամ չեք կարողանալու Երևանի կաֆեներից քոմենթներ գրել, ֆեյսբուքով պատե րազմ անել, Ձեր երեխեքի հետ կմնաք սերունդներով ստրուկ, ինչ լայք,ինչ քոմենթ, ինչ սրտիկ, ոնց չեք գիտակցում, թե երկիրը ուր է գնում։
Սյունիքի մարզը վտ անգի առաջ է կանգնած, երկիրն անտերության և անտարբերության է մատնված, մարդիկ հիասթափված և հուսահատված են, փորձում են փախուստի դիմել, սահմանները բացվեց, 50% բռնելու են գաղթի ճանապարհը։ Երկիր ենք կերցնում, ազգ և դարերով եկած պատմություն։
Երկրում ատելություն է, մասնատում, քաոս։ Ավելի լավ է դառը ճշմարտությունը, քան քաղցր սուտը, որը քանդեց բոլորիս տները»։