Լրագրող Լիզա Ճաղարյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.
Ես չգիտեմ, թե մինչ Արցախի նախագահ ընտրվելն ինչպիսի պաշտոնյա է եղել Արայիկ Հարությունյանը, ինչ մեղքեր է գործել կամ չի գործել, բայց այս ծանրագույն օրերին էդ մարդուն սկսել եմ էնքան հարգել, որ էսպես շարունակվի` հպարտություն է դառնալու։
Արմատները հողի մեջ մխրճած ծառի ամուր բուն ոնց որ լինի։ Նայում, լսում ես ու հետն էլ մտածում` ա՛յ, էս մարդուն կվստահեի կյանքս։ Կեցվածք չկա, լավը երեւալու մի կաթիլ ճիգ չկա մեջը, մեծ հայրենասեր ներկայանալու նույնիսկ ցանկություն չկա, ինչ կա` ինքն է, ու դու քո տեսած էդ մարդուն վստահում ես ու հավատում։
Հավատում ես, որովհետեւ նույնիսկ էս դաժան օրերին ուղղամիտ է, չի խաբում, չնայած գիտի, որ պատրաստ ենք խաբվել` միայն թե էս բաց մղկտացող վերքերն ավելի չմրմռան։
Ինքնապաշտպանության բնազդ է, ուզում ենք նույնիսկ խաբվել, որ դիմանանք։
Չէ, չի խաբում, սարեր չի խոստանում, պաթոսից ուշաթափվող հանդիսատեսի համար իր խոսքը չի գունազարդում, բայցեւ նայում ես իրեն ու մտածում, որ ինքը ՏԵՐ է։ Ե՛վ պարտության, ե՛ւ հաղթանակի։
Իսկ եթե ՏԵՐ է, ուրեմն` ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ։
Ես հավատում եմ։
Ես չգիտեմ, թե մինչ Արցախի նախագահ ընտրվելն ինչպիսի պաշտոնյա է եղել Արայիկ Հարությունյանը, ինչ մեղքեր է գործել կամ չի…
Опубликовано Լիզա Ճաղարյան Понедельник, 28 сентября 2020 г.
