Ոչինչ վտանգը չէր զգուշացնեւմ, բայց նա շատ մոտ էր փոքրիկ շանը, որը ոչինչ չէր կասկածում:
Ես կարողացա փրկել շիկամազ ձագուկին ողբերգությունից ընդամենը մեկ րոպե առաջ:
Այս փոքրիկ շունիկը ի սկզբանե անօթևան էր, նստած էր իմ տան տակ:
Երբ առավոտյան գնում էի աշխատանքի, չգիտես ինչու, անմիջապես ուշադրությունս գրավեց, սակայն ափսոս չկարողացք միանգամից օգնել, քանի որ աշխատանքնի էի շտապում:
Բայց չգիտես ինչու, այս փոքրիկը գլխիցս դուրս չէր գալիս ամբողջ օրվք ընթացքում՝ անդհատ հիշում էի նրա դեմքը և շատ տխուր հայացք:
Այնպիսի զգացողություն էր առաջացել, որ ամբողջ աշխարհը շեղվել է այս ձագուկից, և նրա ծնունդից մի քանի ամիս հետո նա հասկացել է այն ամենը, ինչ կատարվում էր նրա հետ:
Եվ այնպիսի զգացողություն կար, որ նա շատ ամաչում էր մարդկանց աչքեիրն նայել, կարծես ամաչում էր ինքն իրենից:
Ձմեռ էր, մի ամբողջ շաբաթ հորդառատ ձյունը ընկավ, և ամենուրեք ձևավորվեցին հսկայական ձնաբուքեր: Բայց հենց այսօր, օդի ջերմաստիճանը բարձրացավ, և ձյունը սկսեց հալվել: Ձյան ձյունից հետո անձրևից հետո կաթիլներ էին հոսում տանիքներից:
Երբ ավարտեցի աշխատանքս շտապեցի վերադառնամ տուն, որպեսզի նորց հանդիպեմ շիկամազ փոքրիկին: Գտնելղվ նրան շատ ուախացա, ինչ-որ մեկը ստվարաթղթե տուփ եր դրել նրա համար և նա հաճույքով տեղավորվել եր տուփի մեջ:
Շատ ուրախացա և նույնիսկ վազեցի նրա մոտ, ինձ թվում էր, որ եթե ես հիմա նրան չվերցնեի, փոքրիկը կփախչեր ինձանից, և ես այլևս նրան չէի տեսնի:
Հասա նրան, բարձրացրեցի, ուժեղ գրկեցի և քայլեցի դեպի տան բակ, դեռ մի քանի քայլ էի դեռ կատարել լսեցի ուժեղ մռնչոց, շրջվեցի և տես, որ այդ տեղը, հենց ստվարաթղթի վրա, որտեղ շունկն էր պառկած, տանիքից հսկայական ձյուն է ընկել, որն արդեն գրեթե սառույց էր: Ես գրկեցի շունիկին և արագ գնացի տուն: Կաթնաշոռով տաք թեյ պատրաստելուց և փոքրիկին տալով ՝ սկսեցի մտածել տեղի ունեցածի մասին:
Ի վերջո, եթե ես նրան մեկ րոպե անց վերցնեի, քոթոթը դատապարտված կլիներ: Այնպես որ, սա ճակատագիր է:
Հիմա, իհարկե, շունիկը մեծացել է, և նրա աչքերը արդեն շատ ուրախ են, բայց ինչ կարող էի պատահել նրա հետ, ես մինչև հիմա չեմ կարող մոռանալ:
