Վիկտոր Յուզիխովիչը ևս ապրիլյան հերոսամարտի անմահ մարտիկներից է: Այսօր կլրանար հերոսի քսաներեքամյակը, սակայն ծննդավայրում մնացել են միայն նրա մասին ջերմագին հուշերը: Գյումրեցի Վիկտորին բոլորն են սիրում:
Նա ընդամենը տանսինը տարեկան էր ցավալի դեպքերի ժամանակ, իսկ այսօր արդեն որերորդ տարին է՝ այլևս ընտանիքն առանց Վիկտորի է նշում նրա ծննդյան օրը: Սակայն նա իր սխրանքով անմահացել է, և միշտ հիշում են նրան ու նրա արարքը:
Տիգրանը դիրքորում ապրիլյան առաջին օրերին իր զինակից ինը ընկերների հետ էր: Հակառակորդի հանկարծակի մուտքը առաջին պահին անակնկալ էր դիրքապահների համար, սակայն նրանք կարողանում են արագորեն ինքնապաշտպանություն կազմակերպել՝ թույլ չտալով անկոչ հյուրերի հետագա առաջընթացը:
Անցյալ տարի Գյուրիում ի պատիվ անմահ հերոսի կազմակերպվեցին ֆուտբոլային մրցաշարեր: Նրա անվամբ են անվանակոչել նաև Գյումրու դպրոցներից մեկի դասասենյակներից մեկը՝ ստեղծելով փառահեղ հերոսի փառքի անկյուն: Դպրոցը հենց հերոսի դպրոցն էր, որտեղ ուսում էր ստացել Վիկտորը:
