Աբրահամ Լինքոլնը հանդես էր գալիս անվանակոչման հանդիսավոր արարության, ժամանակ ներկա գտնվողներից մեկը որոշեց նվաստացնել Լինքոլնին.
— Պարոն Լինքոլն, դուք չպետք է մոռանաք, որ ձեր հայրը կոշկակար է եղել, ուզում եմ իմանաք, որ նա կոշիկ էր կարում իմ ողջ ընտանիքի համար:
Սենատում բոլորը սկսեցին ծիծաղել ու արհարամարհանքով հայացքներ ուղղվեցին նախագահի կողմը, քանի որ չարամիտ մեծահարուստներին դուր չէր գալիս, որ նախագահի պաշտոնը զբաղեցրել է կոշկակարի որդին:
Սակայն Լինքոլն առանց դույզն-ինչ կաշկանվելու պատասխանեց շատ հանգիստ տոնով.
— Ես դա լավ գիտեմ և միշտ հպարտացել եմ իմ հայրիկով, նա իր գործն արել է մեծ սիրով և պատրաստակամությամբ, քանի որ գիտակցում էր, որ իր կարած կոշիկների շնորհիվ էր, որ ձեզ նման շատերը բոկոտն չէին մնում և նրա կարած կոշիկները կրում էին մեծ սիրով, քանի որ գումար չունեին թանկարժեք ընկերությունների կոշիկ գնելու համար, այսօր ավելի մեծ հպարտություն եմ զգում, քանի որ նա կոշկակար լինելով հաներձ կարողացել է այնպիսի որդի դաստիարակել, ով այսօր դարձել է այս երկրի նախագահը:
Ողջ սենատը նրա պատասխանից քարացավ և շատերի համար պարզ դարձավ, որ նա նման չէ իրենցից շատերին:
Աղբյուր՝ goodinfo-24.ru